De ontvoering van Juul Kabas door Beerschot
Fans in 1972.
De ontvoering
De Retiese volkszanger Juul
Kabas werd op 16 februari 1972 ontvoerd door ontevreden
Beerschot-supporters, die er absoluut niet mee konden lachen dat
Juul Kabas een "anti-Beerschot"-single had opgenomen. Daarin maakte
Juul Kabas zich vrolijk over het feit dat Beerschot naar tweede
klasse zou zakken.
De krantenkoppen van 18 februari 1972 waren: "Nixon gaat naar
Peking om met Mao te praten.", "Doodstraf voor Van Tittelboom en
levenslange dwangarbeid voor Ponnet." en "Juul Kabas en zijn
kidnappers." Dat waren de nieuwsitems die vrijdag op de voorpagina's
van de Vlaamse kranten.
Wat was de aanleiding van de ontvoering ?
Juul Kabas was in die tijd heel bekend in Vlaanderen. Zijn single
"Ze noemen mij de Juul Kabas" was de bestverkochte single in België
geweest in 1970. Hij was voortdurend op radio en TV. In 1972 nam hij
twee liedjes op waarin hij de spot dreef met Beerschot: "Vooruit na
Beerschot" en "Wij zijn de mannekes van het Kiel". In die nummers
vertelde hij enkele Beerschot-mopjes: "Waarom speelt den Beerschot
meestal 's zaterdags ? Dan kunnen de mensen 's zondags naar het
voetbal gaan kijken."
De liedjes stonden bol van die zottigheden. Op de hoes van "Wij zijn
de mannekes van het Kiel" schreef hij voor de gein dat Beerschot
maar 3 supporters had.
“Het was eigenlijk allemaal heel onnozel en onschuldig bedoeld”,
zegt Julien. “Dat was en is nu eenmaal mijn stijl. Ik kan overal mee
lachen of over alles moppen vertellen. Maar er bleken heel wat
Beerschot-supporters te zijn die de humor niet konden waarderen en
die zich persoonlijk aangesproken voelden”.
Om uiting te geven
aan hun woede zakten Beerschot-supporters naar Retie af. Ze bedekten
de auto van Juul Kabas met een grote vlag van Beerschot. Daarna
sloegen ze enkele exemplaren stuk van de anti-Beerschot-single. De
brokstukken legden ze op de vlag. Juul Kabas bleef lachen. “Ze
kunnen die singles alleen kapotslaan als ze ze eerst gekocht hebben.
Met dat geld kan ik een goede sigaar opsteken”, vertelde hij in een
krant. En hij voegde de daad bij het woord. Naast het krantenartikel
stond een foto afgedrukt van Juul Kabas, lurkend aan een dikke
sigaar.
Mediastunt
Op woensdag 16
februari 1972 sloegen de aanhangers van Beerschot opnieuw toe. Ze
wilden Juul Kabas zien om 19.30u op de markt van Retie. Zogezegd
omdat ze hem een optreden aan de hand wilden doen. Maar hij wist dat
dat niet waar was. Zijn platenbaas bij Arcade, Louis Van
Rijmenant, had Juul Kabas en mijn vrouw op de hoogte gebracht van
het feit dat er iets zou gebeuren. Louis Van Rijmenant was een
zakenman die nooit om een stunt verlegen zat. Hij bedacht helemaal
alleen het plan om Juul Kabas te laten ontvoeren door enkele
supporters van Beerschot. Het zou een geniale mediastunt zijn. Juul
Kabas zou dagenlang in het nationale nieuws zitten. Juul Kabas wist
alleen dat er hem iets te wachten stond. Maar wat er precies zou
gebeuren wist hij niet. Hij reed die woensdagavond dus naar de
afgesproken plek, op de markt in Retie. Toen hij er uit zijn wagen
stapte, werd hij meteen overmeesterd door acht mannen. Een paar
mensen uit Retie zagen dat zelfs gebeuren, want er kwam net volk uit
de mis. Zijn belagers duwden hem in een auto, blinddoekten hem en
reden weg. Ze vertelden hem wel meteen dat hij zich geen zorgen
hoefde te maken en dat het om een stunt ging. Achter de ruitenwisser
van zijn auto hadden ze een briefje achtergelaten: “Jul Kabas is in
onze handen. U kunt hem terug krijgen in ruil voor de Beker van
België. Verder bericht volgt, alsook onze verdere eisen”. De brief
werd ondertekend met “Beerschot Fans”.
De Beker van België
Juul Kabas had niets te
maken met de Beker van België. Beerschot had het jaar voordien de
Belgische Beker gewonnen. Beerschot mocht die wisselbeker een jaar
in de kast zetten. Maar dieven hadden die beker uit het clublokaal
gestolen.
De daders waren supporters van Beerschot zélf, die
protesteerden tegen het feit dat hun ploeg zo slecht speelde. Ze
hadden laten weten dat ze de beker alleen zouden teruggeven als het
zeker was dat Beerschot niet zou afzakken.
Natuurlijk konden de meeste supporters niet lachen met de
diefstal van de beker. En zo zetten de ene Beerschot-supporters,
door de ontvoering van Juul Kabas, de andere Beerschot-supporters
onder druk om die gestolen beker terug te brengen.
De ontvoerde Juul Kabas was ondertussen ondergebracht in Limburg. Zijn
ontvoerders waren naar het circuit van Zolder gereden waar hij werd
ondergebracht in een luxehotel, De Pits. Juul Kabas liet zich het
goede leventje in Hotel De Pits welgevallen. Maar op het thuisfront
was er paniek. Alleen zijn vrouw wist dat ze zich niet druk hoefde
te maken. Maar de politie wist niks van een stunt. De agenten namen
de zaak ernstig en wilden een onderzoek instellen. Het heeft een
paar telefoontjes gekost om hen ervan te overtuigen dat dat niet
nodig was. Ook zijn familie en vrienden waren er niet van op de
hoogte dat het om een stunt ging.
Nieuwe eisen
Ondertussen hadden de
ontvoerders van Juul Kabas ook nieuwe eisen gesteld. Daaraan moest
worden voldaan, anders zou Juul Kabas niet vrijgelaten worden. Ten
eerste moest Juul Kabas in het openbaar zijn verontschuldigingen
aanbieden aan de aanhangers van Beerschot. Ten tweede moest hij
beloven om een écht Beerschot-lied op te nemen waarin hij de
loftrompet zou steken over paarswit. Juul Kabas ging op beide
voorstellen in. De single “Beerschot is de ploeg van ‘t
jaar” zou enkele maanden nadien al in de platenwinkels liggen. Om de
mediastunt compleet te maken werd de nationale pers uitgenodigd om
Juul Kabas te interviewen en te fotograferen in het bijzijn van zijn
ontvoerders die, om er zo echt mogelijk uit te zien, kousen over hun
hoofden hadden getrokken en een bewakingshond lieten opdraven.
Die ontmoetingen met de
pers gebeurden allemaal in het grootste geheim. Bijvoorbeeld op het
dak van een appartement in Antwerpen. Na drie dagen kwam er een
einde aan de gijzeling van Juul Kabas. “Ik heb niks te kort gehad”,
waren Juuls eerste woorden na zijn vrijlating. “Ze mogen me gerust
nog eens komen kidnappen.”
Korte biografie
Juul Kabas werd geboren te Retie op 10/10/1944 onder met de naam
Juliaan Deckx in een gezin met één zuster en vier broers waaronder
Marcel ( Marc Dex, vader van Barbara Dex). Vader is werkman en
moeder huisvrouw. De schooltijd ging tot de middelbare technische,
en hij haalde het A3 diploma van houtbewerker, plus 4 jaren
weekendles voor het diploma bouwkundig tekenaar. Hij leende een
gitaar van een buurman, want eerst leren en dan zullen we zien, zei
zijn vader. Na zijn legerdienst in 1963 kwam hij in een orkestje van
5 man, waarvan hij de basgitarist was.
In 1966 deden ze mee
aan de orkestwedstrijd “De Gouden Micro”.
In de jaren 1967-1968
nam zijn broer Marc deel aan een liedjeswedstrijd
”Canzonissima”
op TV, waardoor hij en het orkest bekend werden over gans het
Vlaamse land. Ze beleefden mooie periode want ze waren populair en
moesten professioneel verder.
In 1969 speelden ze in
Bobbejaanland waar Bobbejaan hem vroeg en voorstelde, om liedjes op
te nemen onder de naam “Julleke van Retie”, omdat ik gekke nummers
zong in het orkest, dat succes kende bij het publiek. In 1970 scoort
hij de grootste hit van dat jaar met zijn single "Ze noemen mij de
Juul Kabas".
Integraal overgenomen van
: http://www.kiel.be/geschiedenisjuleskabas.aspx
|
